گل گاوزبان یک گیاه است. گل و برگ آن و همچنین روغن دانه آن به عنوان دارو استفاده می شود.
روغن دانه گل گاوزبان امسال برای اختلالات پوستی از جمله اگزما (درماتیت آتوپیک)، بثورات قرمز و خارش دار روی پوست سر (درماتیت سبورئیک) و نوعی بیماری پوستی به نام نورودرماتیت استفاده می شود.
همچنین برای آرتریت روماتوئید (RA)، تورم لثه ها، استرس، سندرم پیش از قاعدگی (PMS)، دیابت، اختلال کمبود توجه-بیش فعالی (ADHD)، سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS)، اعتیاد به الکل، درد و تورم (التهاب) استفاده می شود.
آسم، و برای پیشگیری از بیماری قلبی و سکته مغزی. گاهی اوقات روغن گل گاوزبان در مقادیر کم به شیر خشک نوزاد اضافه می شود تا اسیدهای چرب مورد نیاز برای رشد نوزادان نارس را فراهم کند.
در حالی که ممکن است در مورد روش های زیادی برای استفاده از گل گاوزبان بشنوید یا بخوانید، شواهد کافی برای بیشتر موارد پیشنهادی وجود ندارد. روغن گل گاوزبان ممکن است برای کاهش برخی از علائم آرتریت روماتوئید مفید باشد.
قبل از مصرف مکمل ابتدا با پزشک خود صحبت کنید. اگر پزشک برای مصرف آن به شما چراغ سبز نشان می دهد، مطمئن شوید که یک محصول تایید شده فاقد آلکالوئید مصرف می کنید و فقط دوز توصیه شده را مصرف می کنید.
برخی افراد نباید روغن گل گاوزبان یا گل گاوزبان مصرف کنند. اینها شامل افرادی است که مصرف می کنند:
داروهای رقیق کننده خون
داروهایی که می توانند باعث مسمومیت کبدی شوند، مانند کتوکونازول و استروئیدهای آنابولیک
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند آسپرین، مهارکنندههای COX-2 و ایبوپروفن
همچنین در موارد زیر از روغن گل گاوزبان یا گل گاوزبان استفاده نکنید:
بیماری کبدی دارند
باردار یا شیرده هستند
گیاهان می توانند برای برخی چیزها مفید باشند، اما برای همه مناسب نیستند. قبل از مصرف گل گاوزبان ابتدا در مورد سلامت خود با پزشک خود صحبت کنید.